Dia Internacional da mulher.

Sempre tive mixed feelings acerca deste dia.
Claro que continuo a achar que o mundo ainda tem muito quilómetro a percorrer até à igualdade de género, e se já achei que essa realidade estava mais longe da minha, cada vez tenho mais a certeza que está mesmo aqui ao lado e que nenhuma de nós vai conseguir escapar dela durante toda a vida. Por mais distraídas que possamos andar, já todas sentimos em algum momento que se não fossemos mulheres iam olhar para nós de forma diferente, nem sempre pelos melhores motivos.
Mas também continuo a achar que o combate se faz no dia-a-dia, pelo exemplo, agindo com naturalidade e nunca se deixando intimidar por um olhar reprovador. E não num dia cada vez mais comercial em que as mesmas mulheres que acham normal, nos outros 364 dias do ano, terem de ficar em casa a fazer o jantar para o marido e a tomar conta dos filhos, saem para grandes jantaradas que acabam em strip-tease. Haverá machismo maior que este?
Ainda a propósito deste tema, esta semana estalou a polémica sobre as fotografias que a Emma Watson fez para a capa da Vanity Fair e eu continuo a ficar surpreendida como o mundo que ainda acha que feminismo é queimar sutiãs e achar que as mulheres devem ser "literalmente" iguais aos homens.
E porque feminismo é a liberdade de sermos todos aquilo que bem entendermos, eu hoje à noite vou sair de casa só para ver o Benfica!
Esta fotografia foi tirada em Fevereiro deste ano, em Valência, a última viagem que fiz sozinha. Deixo-vos (aqui!) o link do post que escrevi no ano passado por esta altura sobre viajar sozinhA. Os meus conselhos para serem mais cuidadosas mas nunca deixarem de ir.

Etiquetas: ,